Rak krtani stanowi drugi co do częstości występowania nowotwór układu oddechowego. W Polsce ten typ nowotworu jest siódmym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u mężczyzn po raku płuca, żołądka, prostaty, trzustki, pęcherza moczowego i jelita grubego. Na początku lat 60-tych rak krtani w Polsce występował dość rzadko – rocznie rejestrowano kilkaset przypadków. Jednak już w 1996 r. odnotowano, że na ten rodzaj nowotworu zachorowało 2615 mężczyzn, 278 kobiet. Z kolei w 2005r. w krajowym rejestrze nowotworów zarejestrowano 2549 nowych zachorowań na nowotwory złośliwe krtani. Rak ten stanowi 4% wszystkich nowotworów u mężczyzn i 0,5% u kobiet. Według Krajowego Rejestru Nowotworów współczynnik zapadalności na raka krtani dla mężczyzn w 2001 r. wynosił 10,2, a w 2006 r. 8,9. Zachorowalność kobiet w stosunku do mężczyzn ma tendencję stale rosnącą i aktualnie wynosi od 1:9 do 1:5. Zauważa się tendencję malejącą zachorowań na ten typ choroby.
Leczenie raka krtani polega zazwyczaj na chirurgicznym jej usunięciu. Często później procesowi zdrowienia towarzyszy radioterapia. Resekcja krtani sprawia, że zmienia się wiele życiowych funkcji. Usunięcie krtani skraca drogę oddechową (ryc. poniżej). Powietrze przepływa bezpośrednio do tchawicy i płuc. Nie jest ono oczyszczane, ogrzewane ani nawilżane.
- nauka mowy przełykowej;
- wytworzenie głosu zastępczego przetokowego;
- posługiwanie się elektronicznymi aparatmi dźwiękowymi.